‘Andervertrouwen’

Zelfvertrouwen is een zeer gewaardeerde eigenschap in onze maatschappij. Verhalen van mensen die ondanks de vele tegenslagen die ze hebben meegemaakt altijd in zichzelf zijn blijven geloven, zien we vaak als een inspiratiebron. Helemaal als ze de top weten te bereiken!

 

Zelf vind ik het verhaal van Shawn Carter erg mooi. Een jongen uit een achterstandswijk van New York die totaal geen positief toekomstperspectief had. Als jonge volwassen man had hij de ambitie om rapper te worden, maar er was geen enkele platenmaatschappij die in hem geloofde. Moe van de afwijzingen begon hij maar zijn eigen platenmaatschappij om zo zijn muziek aan de wereld te laten horen. Tegenwoordig heeft hij onder zijn artiestennaam Jay-Z het record in handen van de meeste nummer 1 albums in de VS, allemaal via zijn eigen label.

 

Dit soort verhalen zorgen ervoor dat je planken vol zelfhulpboeken kan vinden over het vergroten van het vertrouwen in jezelf. Zeker waardevol, maar wel jammer dat er veel minder aandacht is over vertrouwen hebben in anderen. Immers, om iets te bereiken heb je zeker anderen nodig in een soort wederzijdse afhankelijkheid. Sterker nog, in de gehele vertrouwenskwestie is het met name het vertrouwen in een ander waar vaak de schoen wringt. Omdat, als het om wederzijds vertrouwen gaat, de verantwoordelijkheid hierover bij de ander en niet bij jezelf wordt gelegd. Het wordt zelfs als naïef gezien om een ander te vertrouwen. Terwijl elkaar vertrouwen een voorwaarde is om successen mogelijk te maken. Toch is dit best lastig, want mensen hebben vaak te veel of te weinig vertrouwen in een ander of in zichzelf. Heel kort door de bocht kan je stellen dat er in dit verband 4 type mensen te onderscheiden zijn:

De schuwe: heeft geen enkel vertrouwen, niet in zichzelf noch in de ander. Dit type kijkt de kat uit de boom en is angstig. Een ander mag zijn taken niet uitvoeren, want dan gaat het sowieso fout. Maar zelf durft hij het ook niet, want hij denkt niet dat hij het kan.

 

De afhankelijke: vertrouwt voornamelijk op anderen en nauwelijks op zichzelf. Voor de afhankelijke zijn waarschijnlijk de meeste zelfhulpboeken geschreven. Dit type is een hulpvrager en probeert al zijn of haar taken over te dragen op een ander. Zolang hij zelf maar niet verantwoordelijk is.

 

De wantrouwende: Vertrouwt anderen niet, alleen zichzelf. Dit type staat geïsoleerd en kan of wil niet delegeren. Hierdoor doet hij alles zelf, want dan komt het wel goed. Samenwerken is lastig, waardoor hij niet heel effectief is.

 

En dan nog, zoals al eerder gezegd de persoon die zowel vertrouwen heeft in zichzelf als in de ander, ofwel de interafhankelijke. Bij dit wederzijds vertrouwen ontstaan de mooiste dingen. Waar bij de andere drie angst de boventoon voert, is deze hier vervangen door vertrouwen. Uitzonderlijk succesvolle voetbalteams bestaan bijvoorbeeld uit dit soort mensen. Maar hetzelfde kan uiteraard ook gelden voor afdelingen binnen organisaties, relaties, vriendengroepen en Jay-Z. Want denk je nou echt dat hij het helemaal alleen gedaan heeft?