Ik twijfel, dus ik besta

Zelfvertrouwen is zo ongeveer het meest besproken thema in mijn vakgebied. Bijna geen zelfhulp boek dat niet over zelfvertrouwen gaat. Er bestaan duizenden, miljoenen mensen die naar Anthony Robbins en andere guru’s gaan, hun dvd’s en luisterboeken kopen. Op weg naar een leven met minder of zonder twijfel. Als je blaakt van zelfvertrouwen heb je immers ook meer succes.

Uit onderzoek blijkt echter dat er nog nooit zoveel onzekere mensen zijn geweest. Op dit moment heeft 25% van ons serieus last van faalangst. En ik denk eerlijk gezegd dat het aantal onzekere mensen nog gaat stijgen. Er is nog nooit zoveel druk geweest om perfect te zijn. We photoshoppen onszelf op foto’s voor ons facebookprofiel, waar we alle verhalen van ons perfecte leven delen. Volledig goed functionerende kinderen van 7 jaar krijgen structureel bijles om de citoscore nog verder op te krikken. Meisjes van 16 krijgen liposuctie om een net zo perfect lichaam als hun gebotoxte moeder te krijgen. Alles om naar buiten toe te laten zien hoe goed het met ons gaat. Wat doen we onszelf en onze kinderen aan?

Ik geloof dat deze nadrukkelijke drang naar perfectie leidt tot steeds meer onzekere mensen. We zijn namelijk nooit goed genoeg. en dat maakt minder zeker en ook minder gelukkig.

Terwijl twijfel en onzekerheid erg functioneel zijn. Mijn dochter leert lopen. Ze probeert en loopt en valt en staat weer op. Soms twijfelt ze en blijft ze ergens staan. Voorzichtig maakt ze dan weer een stap en kijkt me bezorgd aan. Dat is prima, zolang ze blijft proberen en in beweging blijft. En dat stimuleer ik. Mijn zoon had deze twijfel niet en knalde overal tegenaan. En dat is ook prima, maar leidde alleen tot wat meer schade. Vaak moest en moet ik hem in zijn dadendrang temperen. Zijn praten gaat weer minder snel. Ik geef hen allebei vertrouwen en heb ik mijn achterhoofd dat ik laatst tijdens een bijeenkomst iedere volwassene kletsend zag komen binnenlopen. Ook zij hebben allemaal leren lopen en praten. Het komt wel goed!

Toch lees ik in al die zelfhulpboeken dat ik geen twijfel mag hebben. Twijfel is slecht! Uit onderzoek blijkt echter dat mensen die blaken van zelfvertrouwen minder succesvol zijn dan twijfelaars. Mensen met enige twijfel nemen oprecht de mening van anderen serieus, vragen vaker feedback, werken harder en leren dus meer. Leiders die eerlijk zijn over hun onzekerheid blijken geloofwaardiger dan hun collega’s die zonder twijfel hun richting aangeven.

Ik wil een lans breken voor twijfel. Niet om te verlammen, maar om te leren. Mijn kinderen mogen fouten maken, twijfelen, proberen en hoeven vooral niet perfect te zijn. Zelfvertrouwen komt ook met de jaren. Ik heb lang getwijfeld over wat ik kan, wie ik ben. Ik merk dat naarmate ik ouder word, ik zekerder ben. Niet dat ik niet meer twijfel, integendeel. Ik heb alleen geaccepteerd dat ik niet alles hoef te kunnen, de allerknapste of de allerslimste hoef te zijn. Het verschil tussen zekere en onzekere mensen is dat zekere mensen weten en voelen dat ze niet perfect hoeven te zijn.