Freddy Tratlehner (Vjeze Fur) - rapper

“Ik hou ervan om dingen op scherp te zetten.”

“Ga jij hier zitten?”, vraagt Freddy Tratlehner, beter bekend als Vieze Fur, aan het begin van het interview aan Bert, de geluidsman. “Kun je dan minder naar rook ruiken?” Bert zegt dat hij probeert te stoppen. “Dat doe je goed”, zegt Freddy cynisch. Er ontstaat een ongemakkelijke situatie. Freddy: “Ik denk: ik doe een passend intro.”

Een scheetje laten
Johan: “Wanneer heb jij je voor het laatst ongemakkelijk heb gevoeld?
Freddy: “Poeh, ik wist dat dit soort vragen zouden komen. Even denken. Ik zou dat nu niet weten.” Denkt nog even na. “Als je een scheet laat, terwijl je het eigenlijk niet wilt. In een winkel ofzo. Dan denk je: hou je billen bij elkaar. Oh nee, toch wel. Dan ruik je het. Je bent met z’n tweeën. Wat je dan kan doen, is die ander aankijken en doen alsof die ander het is. Terwijl je weet dat jij het bent. Ik stoor me meestal niet aan ongemak. Volgens mij voelen mensen zich ongemakkelijk als ze iets doen waarvan ze vinden dat het niet kan.”
Johan: “Bijvoorbeeld een scheetje laten in de slagerij.”

Freddy: “Precies. Je ziet het vaak in het verkeer. Dat mensen je bijvoorbeeld geen voorrang geven, terwijl ze dat wel moeten doen. En dan kijken ze de andere kant op. Omdat ze eigenlijk niet geconfronteerd willen worden met hun eigen klootzakkerij. Dat vind ik grappig.”

Leipe fans
Freddy: “Het ongemak zit vaak in situaties waarin mensen iets van me willen. Soms zijn er leipe fans, die zien je en roepen van alles. ‘Rap even wat’ bijvoorbeeld. Soms heb je daar geen zin in. Dan kun je zeggen: ‘Nu even niet, ik moet mijn kinderen ophalen’. Maar dat werkt niet. Je kunt beter een opmerking maken over zijn rare schoenen. Dan breek je het ijs daarmee.”
Johan: “Dan maak het nog ongemakkelijker.”

Freddy: “Ik kom wel vaak in ongemakkelijke situaties. Ik heb niet altijd tijd, dan is directheid grappig. Je kunt vaak zien aan hoe degene reageert, hoe hij is. Ik hou ervan om dingen op scherp te zetten.”

Directe Amsterdammer
Johan: “Waar komt die behoefte vandaan om dingen scherp te zetten?”

Freddy: “Ik weet het niet. Uit Noord denk ik. Mijn moeder is ook zo. Zij heeft een soort Gille de la Tourette, wat dat betreft. Er was een bevriend stelletje van me. De relatie ging uit. Mijn moeder vond het meisje altijd maar chagrijnig. Die jongen had een nieuwe vriendin. Mijn moeder gaat naar die vriendin van me toe en zegt: ‘zij is toch veel gezellig dan jij?” Lachend: “Ik denk dan: waarom heb je de behoefte om dat te zeggen?”
Johan: “Je hebt een beetje een erfenis van je moeder?”
Freddy: “Het is ook wel Amsterdams. Elkaar aftasten en elkaar kraken. Je kraakt en je wordt gekraakt, dat vind ik ook weer erg grappig.”

Stoppen met drinken
Johan: “Mensen zeggen dat je veranderd bent. Klopt dat?”
Freddy: “Ja en nee. Ik drink niet meer, dat is saaier. Ik doe andere dingen, die nieuw zijn en niet saai. Bijvoorbeeld die filmpjes maken. Ik heb het allemaal al meegemaakt. Ik wil nieuwe dingen meemaken.”

Johan: “Stoppen met drinken, was dat ongemakkelijk?”
Freddy: “Eigenlijk wel. Niet eens zozeer dat stoppen met drinken moeilijk is. Maar je ziet jezelf als een persoon die drinkt en je hebt vrienden die allemaal veel drinken. De groepsdynamiek verandert. Ik was een mongool op het podium die veel dronk. Als je dat niet meer doet, moet je daar wat op vinden. Dat is ongemakkelijk, om nuchter voor die mensen te staan. Niet dat ik altijd dronken was op het podium. Maar negen van de tien keer dronk ik wel twee of drie glazen champagne. Als het dan niet leuk was, dronk ik er nog een fles bij.”

Orde en chaos
Johan: “Aan de ene kant is er bij jou orde en aan de andere kant chaos. Maar je lijkt je toch meer in de chaos op te houden.”
Freddy: “I guess, ik weet ook niet hoe dat zit. Dat zegt mijn vrouw ook. ‘Toen ik jou ontmoette, dacht ik dat het alleen maar chaos was, maar dan spraken we af en kwam je altijd precies op tijd.’ Maar ik hou wel van chaos.”
Johan: “Het is misschien een beeld dat mensen van je hebben.”
Freddy: “Dat chaos-gedeelte krijg je als je veel drinkt. Jezelf verliezen, dat vond ik fijn aan drinken. Ik moest dat opnieuw leren toen ik daarmee stopte. Die chaos moet je kunnen loslaten en dan zelf creëren op het podium. Ik zag een videoclip van Iggy Pop uit de jaren zeventig, I’m bored, bij Top op de Pops, geloof ik. Hij ging hierin helemaal los op de drugs. Totale chaos. Nu doet hij helemaal niets meer en kan nog steeds die chaos creëren in zichzelf. Eigenlijk wil je naar dat punt toe.”

De kracht van herhaling
Johan: “In je kookvlog probeer je geen sterrenchef te benaderen, maar creëer je je eigen speelveld.”
Freddy: “Dat is wel belangrijk. Dan voel je je vrij en kun je gebruikmaken van die vrijheid. Het moet een beetje schuren. Ik wilde weten hoe Instagram werkt. Toen heb ik onderzoek gedaan en kwam ik terecht bij Nikkie Tutorials. Dat herhaalt zich de hele tijd. Ik vond dat heel Andy Warhol-achtig. Ik dacht: ik moet iets herhalends doen en het moet ongrijpbaar zijn.”
Johan: “Blijf je nog een tijdje zo doorgaan met je kookvlogs?”
Freddy: “Ja, maar ik wil er binnenkort wel wat nieuws mee. Op een gegeven moment ben ik wel klaar met die stemmetjes, eerlijk gezegd. Als ik het niet meer leuk vind en het een herhaling wordt, gaan andere mensen het ook niet meer leuk vinden. Aan de andere kant, Nikkie Tutorials maakt nog steeds haar gezicht op en die gaat nog steeds lekker. En ik kijk het ook nog. Af en toe. De kracht van herhaling.”

 

 

 

De podcast vind je hier:

Luister op Spotify
Luister op iTunes